«Será» por José Manuel Muñiz Paz
Será que foi noite de luna nova
Ou acaso, fora noite de luna chea
A noite en que nacin
Na casa de miña abuela
Será que nacin a sombra do Muiño
ese meu Muiño das Aceñas
O xirar da sua pedra que moeu fariña
hoxe move a sangre polas miñas venas
Será teu fresco aroma dos pinos,
As espiñas dos toxos e silveiras
O sabor das amoras e abruiños
Ou camiñar descalzo po las tuas ribeiras
Serán teus nidos de corvos
Ou o mal cantar das pejas
O ru ru lar das rulas
Polo camino das Señas
Será teu aire puro, salado de mar
O olor a pan fresco dos panadeiros
Ou que o polvo que levanta o Arado o labrar
Enchenos do aroma da tua terra, como Botafumeiro.
Será ir as bateas as fanecas a pescar
Ou buscar as cartas o correo
Po lo ceo dos teus mares en dorna navegar
Ou no carro o esterco con meu abuelo
Será o marisco das tuas aguas
Teu pulpo fresco, a Galega
Teus marñieiros nas dornas
Ou tuas mulleres na seca
Será o xogar as canicas
Ou os trompos, ou payasos
Que me trae a cara unha sonrisa
Cando penso en ti, cada dous pasos
Serán as fogeiras de San Xoan
ou a dulzura ardente dunha Queimada
que pode mais que bruxos e bruxas
e purifican os males das almas
Será tua agua fria da Brava
Ou os temporales do Norte
Que tiran pola miña alma
E xa non me sinto tan forte
Serán tuas festas do Carmen
Ou como iluminan a noite os fojos
Que baixo a luna tuas xentes bailen
O que fai que se me mollen os ollos
Illa, como che podo querer tanto
Si fai que os meus ollos non che estan mirando
Sera que a miña sangre vermella das Señas
Ainda lexos, renovase cas tuas mareas.
Será…, Si, claro que é
Pois non pudera ser outra cousa
Que a que sabe o noso mismiño Santo
E o ser Carcamán, e nacer na Illa de Arousa.
José Manuel Muñiz Paz, July 7, 2009
lindo poema,que me fai chorar !!!! nacín aí tamén cerca do moiño…. donde meus abuelos viviron mentras fazian a casa das señas… ahun que somos emigrantes,o corazón chora por nossa terrinã!!!!! JOSÉ MANUEL , PARABÉNS.