Hay un Veleiro no Mar… por José Manuel Muñiz Paz
Hay un Veleiro no mar
anque atado non esta
como a quen esperando
mar abaixo non se vai
Hay un veleiro no mar
Veo o espiritu mariñeiro
cos ollos abertos no podes mirar
non sopla o vento nas suas velas
son dos fillos os lamentos
das mulleres as lagrimas negras
que nun mar de estrelas fai navegar
Navega po los sete mares
os catro ventos seu cantar
canta como o corazon dos mariñeiros
con esperanza nova late o embarcar
Hay un Veleiro no mar
Pescador de mariñeiros
que xa non poden pescar
suas almas aventureiras
xa calado o latir no peito
embarcanse no veleiro
pa nunca mais regresar
Hay un veleiro no mar
as campanas volven a sonar
envolvendo de tristeza
os que as poden escoitar
Hay un veleiro no mar
anque atado non esta
como a quen esperando
mar abaixo non se vai
Hay un veleiro no mar
Pero…hoxe non
tampouco mañan, o veleiro
me chame a embarcar
Que haxa un veleiro no mar
pero non hoxe, tampouco mañan.
Hay un veleiro no mar…
…meus ollos no poden mirar.
José Manuel Muñiz Paz – May 5, 2011
moy fermoso e cheo de tristura