Illa dos Carcamáns … por José Manuel Muñiz Paz
Ser Carcamán, no pode ser quen queira
Ou a Virxen de Guadalupe xa non sería Rianxeira
Viría na sua barquiña camiño a San Xulián
Cambiaríaa por unha Dorna, e sería Carcamán
Si Carcamán o pudera ser quen queira
Xa o sería Santa Eugenia de Ribeira
Que perdone aquí meu Pai, en Artes deixou Pais e Irmáns
Pa vir casarse a Arousa, e xuntarse o clán dos Carcamáns
Ay! quen lle dera os pobres Coruñeses
Que a Torre de Hercules lle teñen tanto afán
Faríanse na Parroquia de San Xulián feligreses
Ca promesa de rebautizarse Carcamáns
Os de Lugo teñen a sua gran Muralla de pedra
Pero si os deixaran, tamen a venderán
Pa irse a unha Illa que existe en Pontevedra
E así poderen chamarse Carcamáns
Nin mar teñen os de Ourense
Pa poder chamarse Carcamáns
Quixeran virse vivir a Arousa
Pa poder ter fillos Arousáns
Os nosos mismos Pontevedreses, co seu sabroso viño
O que nos bebemos a gusto ca nosa ameixa San
Hasta queimarían unha noite todas as viñas de Albariño
Si os deixaramos o siguiente dia despertaren Carcamáns
Todos os outros españoles, deixaíran de falar Castelán
Aprenderían o noso Galego, gran idioma de Breogán
Acolleríamolos a todos na Illa, si pudéramos, como si foran Irmáns
Pero sinto, non todos os que queiran, poden como nos, ser Carcamáns.
